21Μαρτίου:  Παγκόσμια Ημέρα ποίησης !


Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος  να γιορτάσει κανείς αυτή την ημέρα παρά μόνο με ένα ποίημα.

Ποιητική

-Προδίδετε πάλι τὴν Ποίηση, θὰ μοῦ πεῖς,
Τὴν ἱερότερη ἐκδήλωση τοῦ Ἀνθρώπου
Τὴ χρησιμοποιεῖτε πάλι ὡς μέσον, ὑποζύγιον
Τῶν σκοτεινῶν ἐπιδιώξεών σας
Ἐν πλήρει γνώσει τῆς ζημιᾶς ποὺ προκαλεῖτε
Μὲ τὸ παράδειγμά σας στοὺς νεωτέρους.

-Τὸ τί δὲν πρόδωσες ἐσὺ νὰ μοῦ πεῖς
Ἐσὺ κι οἱ ὅμοιοί σου, χρόνια καὶ χρόνια,
Ἕνα πρὸς ἕνα τὰ ὑπάρχοντά σας ξεπουλώντας
Στὶς διεθνεῖς ἀγορὲς καὶ τὰ λαϊκὰ παζάρια
Καὶ μείνατε χωρὶς μάτια γιὰ νὰ βλέπετε, χωρὶς ἀφτιὰ
Ν᾿ ἀκοῦτε, μὲ σφραγισμένα στόματα καὶ δὲ μιλᾶτε.
Γιὰ ποιὰ ἀνθρώπινα ἱερὰ μᾶς ἐγκαλεῖτε;

Ξέρω: κηρύγματα καὶ ρητορεῖες πάλι, θὰ πεῖς.
Ἔ ναὶ λοιπόν! Κηρύγματα καὶ ρητορεῖες.

Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις

Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.

Στ᾿ Ἀστεῖα Παίζαμε! Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα κρύβαμε Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα. Νύχτες ἀτέλειωτες παίζαμε, μακριὰ ἀπ᾿ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τὰ φύλλα τοῦ ἡμεροδείχτη Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε· χάναμε ὁλοένα Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ; Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας δῶστε μας πίσω τὰ χαρτιά μας Κλέφτες! Στὰ ψέματα παίζαμε!

Οἱ στίχοι αὐτοί Οἱ στίχοι αὐτοὶ μπορεῖ καὶ νά ῾ναι οἱ τελευταῖοι οἱ τελευταῖοι στοὺς τελευταίους ποὺ θὰ γραφτοῦν Γιατί οἱ μελλούμενοι ποιητὲς δὲ ζοῦνε πιὰ αὐτοὶ ποὺ θὰ μιλούσανε πεθάναν ὅλοι νέοι Τὰ θλιβερὰ τραγούδια τους γενήκανε πουλιὰ σὲ κάποιον ἄλλον οὐρανὸ ποὺ λάμπει ξένος ἥλιος Γενῆκαν ἄγριοι ποταμοὶ καὶ τρέχουνε στὴ θάλασσα καὶ τὰ νερά τους δὲν μπορεῖς νὰ ξεχωρίσεις Στὰ θλιβερὰ τραγούδια τους φύτρωσε ἕνας λωτὸς νὰ γεννηθοῦμε στὸ χυμό του ἐμεῖς πιὸ νέοι.

(Μανόλης Αναγνωστάκης)