24 ραψωδίες χρειάστηκε ο Όμηρος για να μας περιγράψει τις περιπέτειες του πολυμήχανου Οδυσσέα και των υπόλοιπων Ελλήνων στην επιστροφή από την Τροία.Πολυπρόσωπο έργο και μολονότι ο Οδυσσέας είναι ο κεντρικός ήρωας δε θα μπορούσε να υπάρξει αν δεν υπήρχαν γύρω του και όλοι οι άλλοι φανεροί ή αφανείς ήρωες ,όπως ο Τηλέμαχος,ο γερο- Λαέρτης,η Πηνελόπη,ο Ελπήνορας και τόσοι άλλοι.
24 διηγήματα αποφάσισε να γράψει ο συγγραφέας προς τιμή των ηρώων της Οδύσσειας ,μεταφέροντας όμως τις ιδιότητές τους σε άλλες εποχές.Γιατί κάθε γονιός θρηνεί για το παιδί του ,όπως ο Λαέρτης για τον Οδυσσέα ή ο Γέρος του Μοριά για τον Πάνο. Κάθε παιδί ονειρεύεται την επιστροφή του πατέρα του όπως ο μικρός τρόφιμος των φυλακών ανηλίκων Κασσαβέτειας και ούτω καθεξής.
Πιο ώριμος από ποτέ ο συγγραφέας ,με μία γλώσσα που μεταβάλλεται επιδέξια από ιστορία σε ιστορία,αλλάζοντας το γλωσσικό ιδίωμα,μας ταξιδεύει σε διαφορετικές ατραπούς κάθε φορά.
Ιστορίες άλλοτε απλές,κατανοητές κι άλλοτε σκοτεινές και δυσνόητες,που απαιτούν προσεκτική ανάγνωση και αναστοχασμό προκειμένου να αντιληφθούμε το βαθύτερο νόημά τους.Ιστορίες με έναν κοινό παρονομαστή:όλοι οι ήρωες αποτελούν την άλλη όψη ενός καθρέφτη με έναν κοινό παρονομαστή.Είναι όλοι άνθρωποι.Και οι άνθρωποι καλώς ή κακώς αντιδρούν με παρόμοιο τρόπο σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και τόπους.
Είτε μιλάμε για την Ελλάδα,το Βόλο,την Αθήνα ,την Κρήτη είτε για τη μακρινή Αδελαϊδα της Αυστραλίας και την Αμερική οι άνθρωποι πονάνε,ματώνουν ,αγαπούν και χάνονται, γιατί πολύ απλά το ταξίδι της ζωής τους σε αυτό τον πλανήτη έχει διαφορετικές αφετηρίες μεν ,αλλά πάντα έχει ως απώτερο σκοπό την ευτυχία,την ολοκλήρωση,την Ιθάκη.
Το μικρό μέγεθος των διηγημάτων τα κάνει εύκολα στην ανάγνωση ,πράγμα που βοηθά στην τμηματική και ανεξάρτητη ανάγνωσή τους.Καθένα από αυτά μπορεί από μόνο του να αποτελέσει αφορμή για μία ατέλειωτη κουβέντα με φίλους ή με τον ίδιο μας τον εαυτό.Κι αν αυτό δεν αποτελεί επιτυχία τότε δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να είναι.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προσπάθεια που νομίζω θα συζητηθεί αρκετά .
